Pomysł na przygotowanie do druku siedemnastowiecznego przewodnika "Delicje ziemie włoskiej" należy uznać za przedsięwzięcie bardzo ważne i cenne dla historii języka polskiego oraz szeroko pojętej kultury polskiej. Na uwagę zasługuje przemyślana struktura współczesnej edycji średniopolskiego tekstu [...]. Autorzy odrębnych studiów - bo tak należy potraktować poszczególne części wstępu pieczołowicie i ze znawstwem wprowadzają nas w atmosferę kulturowo-językową tamtej epoki.Z recenzji dr hab. Urszuli Sokólskiej, prof. UwB

Pierwszy polskojęzyczny przewodnik po Nowogrodzie Wielkim. Zaprezentowano w nim około czterdziestu pięciu zabytków historycznych miasta i okolic, ułożonych w porządku geograficznym, np. nowogrodzkiego kremla, soboru katedralnego Sofii, siedziby arcybiskupów nowogrodzkich, Dworu Jarosławowego, Targu, siedzib kupców hanzeatyckich, Grodziszcza Rurykowego. Czytelnik znajdzie tu syntetyczny opis dziejów miasta i związanego z nim bytu politycznego średniowiecznej republiki kupieckiej, a także najważniejszych zagadnień z zakresu jego specyfiki kulturowej i religijnej, ukształtowanej pod wpływem cywilizacji bizantyńskiej, choć rozwijającej się samodzielnie.Nowogród Wielki, jedno z wielu miast w europejskiej części współczesnej Rosji, położone jak śpiewał Jacek Kaczmarski wśród pól i rozlewisk, to prawdziwa enigma. Od wielu wieków nieprzerwanie fascynuje twórców kultury i badaczy do tego stopnia, że w powszechnym wyobrażeniu na jego temat prawda historyczna często nierozłącznie splata się z mitem. Nowogród Wielki od średniowiecza rozpalał wyobraźnię swoim bogactwem prężnego ośrodka handlowego, utrzymującego już od schyłku XII wieku kontakty z Hanzą, a tym samym będącego na wiele wieków przed założeniem Sankt Petersburga swego rodzaju ruskim oknem na Europę. Unikalna kultura miasta nad Wołchowem, rozkwitająca najpełniej w XIIIXV wieku, a następnie brutalnie zdławiona przez władców moskiewskich, zadaje kłam stereotypowemu wyobrażeniu, że Słowianie Wschodni nie są zdolni do życia w ustroju demokratycznym.Z Przedmowy

Polskie ślady na Litwie i Łotwie to bogato ilustrowany autorski przewodnik, zapraszający czytelnika do podróży po terenach dawnych Inflant, Żmudzi, Litwy i Suwalszczyzny. Autorzy Polskich śladów na Ukrainie, oprowadzając po wspomnianych regionach, opisują historię i topografię najważniejszych miast, m.in. Wilna czy Kowna, opowiadają legendy o lokalnych bohaterach oraz przywołują istotne wydarzenia historyczne, takie jak potop szwedzki, powstanie styczniowe i Kampania Łatgalska. Dzięki przewodnikowi poznamy dzieje słynnych rodzin, np. Rejtanów, Romerów, Narutowiczów, Giedroyciów i Piłsudskich, a także zgłębimy losy znanych Polaków pochodzących z dzisiejszych terenów Litwy i Łotwy, m.in. Emilii Plater, Ludwiki Śniadeckiej, Kornela Makuszyńskiego i Czesława Miłosza. Książka ta niewątpliwie przyda się wszystkim, którzy zamierzają zwiedzić piękne nadbałtyckie tereny.

Reprint przewodnika po Gdańsku, który ukazał się w 1939 roku nakładem Gdańskiej Macierzy Szkolnej - organizacji działającej w latach 1921-1939, mającej w swych statutowych zadaniach organizację polskiego szkolnictwa na terenie Wolnego Miasta Gdańska. Poza częścią poświęconą turystycznym walorom miasta, w książce znajdziemy wiele ciekawych informacji praktycznych, które ułatwią poznanie życia mieszkańców oraz zobrazują stosunki z Rzeczypospolitą, np. sposób przekraczania granicy, przesyłania korespondencji, przepisy walutowe.

) Ta publikacja nie jest zwykłym przewodnikiem historycznym jest niezwykłą historią miejsc i ludzi, którzy kiedyś mieszkali na Dolnym Śląsku. Jest też opowieścią o powojennym świecie żydowskim, którego już dzisiaj nie ma, a w latach 40. i 50. XX w. był ewenementem na skalę ogólnopolską.Na łamach tej książki nie znajdą państwo suchych faktów historycznych autorzy często oddają głos swoim bohaterom, sięgając do ich wspomnień i relacji publikowanych na łamach prasy żydowskiej ze Słowa wstępnego.

Publikacja opowiada o historii Wrocławia i elementach które złożyły się na tożsamość Wrocławia.Wrocław to miasto, którego dziedzictwo żydowskie jest ewenementem w skali ogólnopolskiej. O jego bogactwie świadczy fakt, że jest spadkobiercą zarówno niemieckich, jak i polskich Żydów. Obie społeczności choć w różny sposób przyczyniły się do jego rozwoju i zapewniły ważne miejsce w historii europejskiej.

Powrót do tradycji staje się znakiem naszych czasów. A dzisiejsze skanseny to miejsca czarodziejskie. Starszym przypominają świat młodzieńczych lat, młodszym odkrywają nieznaną rzeczywistość przodków. Dzięki ogromnemu zaangażowaniu przewodników i ich doskonałemu przygotowaniu zwiedzanie muzeów na wolnym powietrzu jest dziś przyjemnością. A gdy odwiedzimy taką placówkę podczas jakiegoś wydarzenia, choćby żniw, dożynek czy jarmarku, to może to być prawdziwa uczta dla ciała i dla ducha...Elementy dawnych dekoracji: wycinanki, hafty, meble, ozdoby ze słomy są wykorzystywane w nowoczesnym wzornictwie (znakomitym przykładem na to był choćby Pawilon Polski na Expo 2010 w Szanghaju). Staropolskie potrawy, zwyczaje i obrzędy są dziś doceniane znacznie bardziej niż kilkanaście lat temu, a w skansenach tętni życie. W kuźniach kuje się żelazo, w piecach chlebowych piecze się chleb według tradycyjnych przepisów, a w muzealnych kościółkach odprawiane są nabożeństwa. Warto ulec czarowi skansenów, zatrzymać się na ocalonymi od zagłady, często w ostatniej chwili, eksponatami: dziecięcą kołyską, skrzynią posażną czy barwną wycinanką. To przecież część naszej tradycji.Zwiedzanie skansenów to nie tylko świetny pomysł na rodzinny wypad za miasto czy urozmaicenie urlopu, ale również dobry sposób na to, by przez zabawę uczyć dzieci już od najmłodszych lat poszanowania tradycji i rozumienia świata. Dzisiejsi Europejczycy, kultywujący pieczołowicie lokalne i narodowe tradycje, przyznają bowiem rację słowom Adama Mickiewicza "Tak długo trwa jakiś naród, póty przeszłość jego nieustannie, poprzez teraźniejszość, styka się z przyszłością"