Książka prezentuje w atrakcyjnej albumowej formie wybór 100 cennych i rzadkich monet, banknotów oraz medali z liczącej prawie 120 tysięcy obiektów kolekcji naszego Muzeum poczynając od celtyckiego statera typu krakowskiego, jednej z najstarszych monet wybitych na ziemiach polskich, przez unikatowe lub bardzo rzadkie polskie monety średniowieczne, po monety, banknoty i medale epoki nowożytnej. Opisom, przygotowanym w oparciu o najnowsze ustalenia, towarzyszą bardzo dobrej jakości fotografie. Autorami tekstów są w większości pracownicy Gabinetu Numizmatycznego Muzeum Narodowego w Krakowie. To lektura obowiązkowa dla wszystkich zainteresowanych pięknem polskich numizmatów.
Album prezentujący 111 najcenniejszych dzieł z kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi (j.ang)W poczatkowej części publikacji znajdziemy zwięzły opis historii kształtowania się muzealnej kolekcji.Dalsza część albumu to prezentacja najcenniejszych dzieł zawierająca fotografie poszczególnych prac, którym towarzyszą opisy obejmujące biografię artysty i analizę dzieła.Wyselekcjonowane zarówno dzieła sztuki nowoczesnej jak i dawnej mają cechę wspólną, sa w jakiejś mierze wyjątkowe, unikatowe w skali kraju. Nie jest to tylko wyjątkowość dzieła sztuki, które z racji swej niepowtarzalności jest unikatowe z definicji. Jest to kwestia rzadkości, zarówno z punktu widzenia autora, jak i rodzaju czy klasy samej przedstawionej pracy.An album featuring 111 the most precious works of art in the collection of Muzeum Sztuki in Łódź.The publication stars with a concise presentation of the history of the collection.Further, the album presents the most precious artworks, their photographs with descriptions that include artists' biographies and analyses of individual works.Selected masterpieces of modern and ancient art have one thing in common, they are exceptional, unique. And we do not mean the mere exceptionality of a work of art, which is unique because it is original. It is the question of being rare with respect to the author and artistic value or quality of the work.
W albumie można podziwiać dzieła polskich artystów projektujących plakaty wojenne, m.in. Edmunda Bartłomiejczyka, Zdzisława Gedliczki, Aleksandra Grzybowskiego, Karola Homolacsa, Zygmunta Kamińskiego, Edwarda Lessera, Kamila Mackiewicza, Bogdana Nowakowskiego, Stanisława Siestrzeńcewicza, Eugeniusza Urbańskiego, a także Józefa Mehoffera czy Felicjana Szczęsnego Kowarskiego. Najczęściej odwołują się one do obrony spraw najdroższych Polakom Wiary, Ojczyzny i Honoru, pokazując jednocześnie grozę antywartości reprezentowanych przez najeźdźcę zburzone świątynie, mordowaną ludność, zhańbione niewiasty, zagrabioną własność.Drugą część albumu zajmują dokumentujące wydarzenia wojenne i żołnierski dzień powszedni szkice Wiktora Gutowskiego, żołnierza, ale przy tym uzdolnionego rysownika o dużym zmyśle obserwacji, a w zakończeniu pojawiają się reprodukcje kolorowych wycinanek prezentujących mundury różnych ówczesnych formacji wojskowych.Publikacja towarzyszy wystawie czasowej 1920. Cud Wisły, eksponowanej od lipca w Kamienicy Szołayskich, a upamiętniającej 100. rocznicę Bitwy Warszawskiej.The book presented to readers by the National Museum in Krakow features works by Polish designers of war posters, including Edmund Bartłomiejczyk, Zdzisław Gedliczka, Aleksander Grzybowski, Karol Homolacs, Zygmunt Kamiński, Edward Lesser, Kamil Mackiewicz, Bogdan Nowakowski, Stanisław Siestrzeńcewicz, Eugeniusz Urbański, Józef Mehoffer and Felicjan Szczęsny Kowarski. They usually refer to the defence of the causes dearest to Poles Faith, Homeland and Honour while showing the horror of the anti-values' represented by the invader: destroyed temples, murdered civilians, dishonoured women and stolen property.The second part of the book contains the sketches documenting the events of the war and the soldier's daily rounds by Wiktor Gutowski, both a soldier and a talented draughtsman with a keen sense of observation. The final section includes reproductions of colour cutouts which present the uniforms of various military units.
Prezentowany Czytelnikowi album w całości poświęcony został artystycznym wizerunkom ciała kobiecego, choć autorka w żaden sposób nie podziela opinii, że ciało męskie jest mniej atrakcyjne bądź mniej godne zainteresowania. Analiza tak okrojonego tematu stworzyła doskonałą możliwość spojrzenia na akt kobiecy wieloaspektowo, poprzez umiejscowienie go w kontekście nie tylko historycznym, ale i światopoglądowym, czy wręcz socjologicznym. Tak widziany akt okazał się interesującym wprowadzeniem do dyskusji na temat roli kobiety w społeczeństwie na przestrzeni wieków, sposobem ukazania zarówno jej zdegradowanej pozycji, jak i powolnego marszu ku emancypacji. Zjawiskiem wręcz fascynującym jest uwikłanie polskiego artysty pomiędzy eksponowaniem ciała kobiecego jako "towaru", a autentyczną jego admiracją jako symbolu doskonałości rozumianej w duchu greckim. W XIX wieku akt stanowił odzwierciedlenie męskich potrzeb erotycznych, w artystyczny sposób kamuflowanych przez malarzy. Swoista jego poetyzacja, która nastąpiła na przełomie XIX i XX wieku, korespondowała z tendencją, by malować tak, żeby się podobało, ale i nie budziło zgorszenia. Dziś przesłanie to wydaje się tanią hipokryzją; kiedyś nazywano je artyzmem. Z kolei uznanie ciała kobiecego na początku XX wieku z jednej strony za dekoracyjną wprawdzie, ale tylko plamę barwną, a z drugiej za pole do popisu dla wszelkiego rodzaju deformacji, dało początek fali "oderotyzowania" aktu, nadania mu nowoczesnego wymiaru. Naznaczanie go znamionami starości, choroby, obumierania, zauważalne w okresie powojennym, stanowiło nowy, istotny rozdział w drodze ku "wyzwoleniu" kobiety, ale również aktu z jego erotycznego balastu. Nieprzemijalna atrakcyjność aktu i nagości także dla artystów współczesnych zdradza fascynację tematem jako nośnikiem wypowiedzi o kondycji człowieka i społeczeństwa dnia dzisiejszego.Bogactwo i różnorodność aktów kobiecych w polskim malarstwie może być dla Czytelnika przyjemnym zaskoczeniem. Nie tylko obala pogląd o naszej narodowej "niemożności" w tym względzie, ale i potwierdza tezę o bezczasowej i uniwersalnej jakości, jaką akt ze ze sobą niesie.
Prezentowany Czytelnikowi album w całości poświęcony został artystycznym wizerunkom ciała kobiecego, choć autorka w żaden sposób nie podziela opinii, że ciało męskie jest mniej atrakcyjne bądź mniej godne zainteresowania. Analiza tak okrojonego tematu stworzyła doskonała możliwość spojrzenia na akt kobiety wieloaspektowo, poprzez umiejscowienie go w kontekście nie tylko historycznym, ale i światopoglądowym, czy wręcz socjologicznym. Zaprezentowane w albumie bogactwo i różnorodność aktów kobiecych w polskim malarstwie może być dla Czytelnika przyjemnym zaskoczeniem. Nie tylko obala pogląd o naszej narodowej niemożności w tym względzie, ale i potwierdza tezę o ponadczasowej i uniwersalnej jakości, jaką akt ze sobą niesie, o jego nieprzemijalnej atrakcyjności. Dla Autorki temat ten stał się okazją do refleksji na temat roli kobiety w społeczeństwie na przestrzeni wieków.
"Przedsięwziąłem tę część królestwa, w której się urodziłem i gdzie mi najpiękniejsze chwile życia mego ubiegły, tę, która tm samm jest i lepiej mi znajomą i bliższą, że tak powiem, serca mojego niż inne". Adam Lerue (1825-1863) urodził się w roku w Dubience. W latach 1844-1851 uczył się w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Jeszcze w trakcie studiów został zaangażowany jako rysownik Delegacji do Opisywania Starożytności w Królestwie Polskim pracującej pod kierownictwem K. Stronczyńskiego. Delegacja inwentaryzowała zabytki znajdujące się guberniach Królestwa Polskiego. Adam Lerue postanowił opublikować swoje akwarele wykonane w 1852 roku w Guberni Lubelskiej. Dzieło zatytułowane Album Lubelskie składało się z 12 zeszytów, wydawanych od 1857 do 1859 roku w Zakładzie Litograficznym Adolfa Pecqa i S-ki w Warszawie. Każdy zeszyt zawierał 4 lub 5 litografii przedstawiających zabytki Guberni Lubelskiej oraz krótki opis obiektów. Litografie ukazujące reprezentacyjne, zabytkowe fragmenty Lublina, przygotował sam Lerue oraz trzech innych litografów: Julian Cegliński, Alfons Matuszkiewicz i Władysław Walkiewicz.
Najłaskawszą rzeczą na świece jest, jak sądzę, niezdolność ludzkiego umysłu do powiązania całej swojej zawartości.Boston 1926. Francis Thurston po śmierci w tajemniczych okolicznościach swojego wujecznego dziadka odkrywa w odziedziczonych dokumentach zapiski dotyczące sekty otaczającej kultem niewyobrażalną istotę uśpioną od milionów lat.Niepojęte ofiary składane na bayou Luizjany, tajemnicze zgony nurków w różnych miejscach na świecie, artyści popadający w szaleństwo po przeżyciu straszliwych nocnych wizji, odrodzenie pradawnych kultów, a zwłaszcza cyklopowe miasto wyłaniające się z oceanu w czasie sztormu... Thurston krok po kroku zaczyna odkrywać, że badania jego wujecznego dziadka dotyczące kultu Cthulhu coraz bardziej zbliżały się do prawdy, że w mroku wyznawcy kultu dążą do obudzenia ich potwornego bóstwa, gotowi pogrążyć ludzkość w szaleństwie i doprowadzić do końca świata.Gwiazdy ustawiły się we właściwym porządku. Czy koniec jest bliski?To napisane w latach dwudziestych opowiadanie Lovecrafta stało się jednym z najsłynniejszych utworów amerykańskiej literatury fantastycznej. Cthulhu, wielki przedwieczny, który śni i czeka w mrocznych głębinach oceanu stał się symbolem całego uniwersum stworzonego przez pisarza z Providence.Zafascynowany od zawsze tymi światami potworów kryjącymi się w mrocznych zakamarkach i tytanicznymi stworami które same z siebie wystarczyłby do pogrążenia w szaleństwie, Franois Baranger znany na całym świecie ze swojego talentu ilustrator i artysta koncepcyjny pracujący w przemyśle filmowym i grach wideo wykonał cyklopową pracę, wizualizując główne utwory H.P.Lovecrafta.Prace Franois Barangera nacechowane są eleganckim umiarkowaniem: stanowią mrocznie sugestywne i pełne dramatyzmu wizje złowieszczego i gigantycznego piękna. Nie mam żadnych wątpliwości, że sam Lovecrat byłby nimi zachwycony.John HOWE
Alfred Lenica (1899-1977) - jeden z najważniejszych artystów polskiej awangardy XX wieku, współzałożyciel grupy 4F + R, uczestnik I Wystawy Sztuki Nowoczesnej, członek Grupy Krakowskiej, przyjaciel Tadeusza Kantora, Jerzego Kujawskiego i Erny Rosenstein, obecny na licznych wystawach krajowych i zagranicznych, twórca pierwszego polskiego obrazu taszystowskiego oraz wielkoformatowego malowidła w gmachu ONZ w Genewie, protoplasta artystycznej rodziny: ojciec Jana, znakomitego plakacisty, i Danuty, ilustratorki książek, żony Tadeusza Konwickiego. Lenica pozostawił po sobie ogromnie interesującą i różnorodną spuściznę artystyczną, składającą się z obrazów i prac na papierze pozostających w kolekcjach muzealnych i prywatnych. Album stanowi przegląd bogatej twórczości artysty od lat przedwojennych aż do ostatnich prac z lat 70. Prezentuje rozwój stylu, począwszy od fascynacji surrealizmem, w którym zakorzenione będą poetyckie, abstrakcyjne obrazy z dojrzałego okresu twórczości.
Album poświęcony twórczości Anny Rodzińskiej-Iwiańskiej. O rzeźbiarce na kartach książki piszą Aleksandra Sobocińska, Małgorzata Schmidt oraz Waldemar Idzikowski, informując o jej życiu, relacji mistrz uczeń, działalności akademickiej i pracy zawodowej. Całość wzbogaca relacja artystki o próbach rzeźbienia już we wczesnych latach dziecięcych, ogromnej wytrwałości w dążeniu do celu, trudnościach, którym musiała stawić czoła podczas pracy nad różnymi realizacjami oraz znakomity materiał ilustracyjny prezentujący plakiety, płaskorzeźby i mozaiki, małe formy rzeźbiarskie, rzeźby plenerowe i pomniki.
Galeria Narodowa w Londynie, założona została w 1824 roku. Powstała po to, by szerokiej publiczności dać możliwość studiowania i podziwiania arcydzieł malarstwa. Reprodukowane w tym albumie obrazy stanowią punkty zwrotne w dziejach malarstwa europejskiego od czasów średniowiecza do końca XIX wieku. Bogato ilustrowana (ponad 550 fotografii barwnych) Galeria Narodowa w Londynie. Arcydzieła malarstwa jest nieocenionym źródłem wiedzy dla badaczy i miłośników sztuki.Wśród najsłynniejszych obrazów znajdujących się w galerii możemy wymienić:Piero di Cosimo Satyr opłakujący nimfę,Giovanni Bellini portret doży Lenorado Loredana ,Rafael Santi św. Katarzyna (obraz Rafaela Santi),Leonardo da Vinci Madonna w grocie,Hans Holbein (młodszy) Ambasadorowie,Agnolo Bronzino Alegoria Czasu i Miłości,Pietro Longhi Pokaz nosorożca w Wenecji,Caravaggio Wieczerza w Emaus,El Greco Chrystus wypędzający przekupniów ze świątyni ,Diego Velazquez Chrystus w domu Marii i Marty; Wenus z lustrem,Rembrandt van Rijn Kąpiąca się kobieta,Adriaen van Ostade Alchemik w pracowni,Jan Vermeer van Delft Kobieta stojąca przy wirginale,Meindert Hobbema Aleja w Middelharnis,Vincent van Gogh Krzesło Vincenta z jego fajką,Paul Cezanne Wielkie kąpiące Się,sVincent van Gogh Słoneczniki,Każdy prezentowany obraz, oprócz analizy z punktu widzenia historii sztuki, ma metryczkę określającą twórcę, czas i miejsce powstania, wymiary, rodzaj materiałów, a także sposób pozyskania.
Przedstawienie w jednym tomie zbiorów Galerii Uffizi i Palazzo Pitti znajduje uzasadnienie w rzeczywistej jedności tych kolekcji, połączonych Korytarzem Vasariego (Corridoio Vasariano), przebiegającym ponad rzeką Arno górną częścią Ponte Vecchio. Zbiory Galerii Florenckich to także bardzo liczne, doskonałe obrazy rozlokowane w innych siedzibach; dlatego też prezentujemy tu również dzieła znajdujące się w Akademii Sztuk Pięknych, w Muzeum San Marco, w Bargello i w Cenacolo San Salvi. Stanowią one integralną część florenckich zbiorów muzealnych, ukazując kompletny i unikatowy w świecie zespół malarstwa toskańskiego, prezentując w sposób szeroki i wyczerpujący inne szkoły włoskiego malarstwa (w szczególny sposób wenecką), a także malarstwo zagraniczne. Pomysł Kosmy I Medyceusza, aby w Uffizi zgromadzić swoje pierwsze kolekcje dzieł sztuki, kontynuowali jego następcy: Francesco I, Ferdinando I i Ferdinando II. Lecz dopiero spuścizna rodu Della Rovere wniosła do Florencji tak ogromną liczbę dzieł sztuki najwyższej klasy, że Galeria wysunęła się na pierwsze miejsce pod względem nie tylko liczebności, ale przede wszystkim jakości zasobów. Druga wielka galeria - Pałacowa (Galleria Palatina) - założona przez Kosmę II, też została wzbogacona dzięki spuściźnie po rodzie Della Rovere, a następnie dzięki kolekcjom sztuki kardynała Leopolda Medyceusza i dynastii lotaryńskiej. W zbiorach florenckich przechowywane są najlepsze dzieła wszystkich największych artystów, często eksponowane kompleksowo, jak w przypadku Rafaela, Andrei del Sarto, Bronzina, Pontorma, Tycjana, Caravaggia i Rubensa. Niezwykle interesujące są kolekcje malarstwa niderlandzkiego, z obrazami takich mistrzów, jak Hans Memling, Rogier van der Weyden, Barend van Orley i Gerard David. Tu także można podziwiać arcydzieło piętnastowiecznego malarstwa flamandzkiego, jakim jest Ołtarz Portinarich Hugo van der Goesa. Szkoła niemiecka wyróżnia się sześcioma dziełami Dürera; hiszpańską reprezentują El Greco, Velázquez, Murillo i Goya. Można zatem rzec, że oto stoimy przed wejściem do jednej z największych galerii świata, z pewnością pierwszej pod względem jakości i bogactwa bezsprzecznych arcydzieł
Przedstawienie w jednym tomie zbiorów Galerii Uffizi i Palazzo Pitti znajduje uzasadnienie w rzeczywistej jedności tych kolekcji, połączonych Korytarzem Vasariego (Corridoio Vasariano), przebiegającym ponad rzeką Arno górną częścią Ponte Vecchio. Zbiory Galerii Florenckich to także bardzo liczne, doskonałe obrazy rozlokowane w innych siedzibach, dlatego też prezentujemy tu również dzieła znajdujące się w Akademii Sztuk Pięknych, w Muzeum San Marco, w Bargello i w Cenacolo San Salvi. Stanowią one integralną część florenckich zbiorów muzealnych, ukazując kompletny i unikatowy w świecie zespół malarstwa toskańskiego, prezentując w sposób szeroki i wyczerpujący inne szkoły włoskiego malarstwa (w szczególny sposób wenecką), a także malarstwo zagraniczne. Pomysł Kosmy I Medyceusza, aby w Uffizi zgromadzić swoje pierwsze kolekcje dzieł sztuki, kontynuowali jego następcy: Francesco I, Ferdinando I i Ferdinando II. Lecz dopiero spuścizna rodu Della Rovere wniosła do Florencji tak ogromną liczbę dzieł sztuki najwyższej klasy, że Galeria wysunęła się na pierwsze miejsce pod względem nie tylko liczebności, ale przede wszystkim jakości zasobów. Druga wielka galeria - Pałacowa (Galleria Palatina) - założona przez Kosmę II, też została wzbogacona dzięki spuściźnie po rodzie Della Rovere, a następnie dzięki kolekcjom sztuki kardynała Leopolda Medyceusza i dynastii lotaryńskiej. W zbiorach florenckich przechowywane są najlepsze dzieła wszystkich największych artystów, często eksponowane kompleksowo, jak w przypadku Rafaela, Andrei del Sarto, Bronzina, Pontorma, Tycjana, Caravaggia i Rubensa. Niezwykle interesujące są kolekcje malarstwa niderlandzkiego, z obrazami takich mistrzów, jak Hans Memling, Rogier van der Weyden, Barend van Orley i Gerard David. Tu także można podziwiać arcydzieło piętnastowiecznego malarstwa flamandzkiego, jakim jestOłtarz PortinarichHugo van der Goesa. Szkoła niemiecka wyróżnia się sześcioma dziełami Drera, hiszpańską reprezentują El Greco, Velzquez, Murillo i Goya. Można zatem rzec, że oto stoimy przed wejściem do jednej z największych galerii świata, z pewnością pierwszej pod względem jakości i bogactwa bezsprzecznych arcydzieł
Tom ten prezentuje najcenniejsze eksponaty galerii malarstwa najstarszych polskich muzeów: Muzeum Narodowego w Krakowie (rok założenia 1879) oraz zapoczątkowanej na przełomie XVIII i XIX wieku w Puławach Kolekcji Książąt Czartoryskich. Zbiory te pozwalają dokładnie prześledzić ewolucję malarstwa polskiego, a także zawierają wiele bardzo cennych dzieł mistrzów europejskich, w tym słynną Damę z łasiczką Leonarda da Vinci. Trudu ich opisania podjęli się kustosze i pracownicy naukowi obydwu muzeów, we wstępie przedstawiają historię powstania kolekcji. Każdy kolejny rozdział to wnikliwy esej o malarstwie danego okresu ilustrowany dziełami pochodzącymi zarówno ze stałych ekspozycji jaki i z nieudostępnianych zwiedzającym zasobów magazynowych. Powstał w ten sposób najobszerniejszy i najbardziej kompetentny album krakowskich obrazów, eksponowanych we wszystkich oddziałach MNK. W serii ukazały się: Watykan, Ermitaż, Musée d`Orsay, Luwr, Berlin, Wenecja, Galeria Narodowa w Londynie, Galerie Florencji: Uffizi i Pitti, Muzeum Narodowe w Warszawie.
Dwudziestu siedmiu autorów, pracowników muzeum, omawia obrazy zgromadzone na galeriach oraz dzieła z zasobów magazynowych, nie udostępnionych zwiedzającym. We wstępie przedstawiono historie powstania muzeum oraz dzieje kolekcji. Praca obejmuje obiekty malarstwa począwszy od waz greckich. Przez freski z Faras i malarstwa średniowiecznego aż po akwarele i pastele XX-wieczne. Każdy rozdział wzbogacają głosy, w których szczegółowo omówiono kilka dzieł z danej kolekcji.
Udostępnione publicznie w 1805 roku przez Stanisława Kostkę Potockiego i jego żonę Aleksandrę z Lubomirskich zbiory dzieł sztuki zwane Kolekcją Wilanowską zawierają kolekcję malarstwa różnych epok historycznych. Tworzona w trudnym dla polskiej kultury okresie porozbiorowym galeria miała za zadanie z jednej strony odbudowanie pamięci o zwycięskim królu Janie Sobieskim, a z drugiej przedstawienie dziejów sztuki światowej. Ten dualizm z powodzeniem kontynuowali następni właściciele Wilanowa. Prezentowana obecnie w Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie kolekcja należy do nielicznych w Polsce, które przetrwały tragiczne losy kraju w XIX i XX wieku.
Pinakoteka Brera w Mediolanie gromadzi dzieła malarstwa tworzone od XIII do XX wieku. Powstała obok Akademii Sztuk Pięknych, założonej w 1776 roku, by kolekcjonować prace wielkich mistrzów włoskich. W 1806 roku sekretarz Akademii Giuseppe Bossi opracował pierwszy katalog Brery, zatytułowany Notizia delle Opere di Disegno pubblicamente esposte nella Raeale Accademia di Milano nel maggio dell`anno 1806. 15 sierpnia 1809 roku, w dzień urodzin Napoleona, dokonano uroczystego otwarcia nowych sal Pinakoteki, Gdzie można było podziwiać setki obrazów? W pałacu Brera, oprócz pierwotnego zalążka zbiorów, który pochodził z napoleońskich konfiskat majątku kościelnego, nieustannie gromadzono nowe obrazy. W 1811 roku do zbiorów galerii włączono dzieła z bolońskiej kolekcji Sampieriego oraz z arcybiskupstwa Mediolanu, zapisane przez kardynała Cesare Montiego. W 1813 roku dyrekcja Pinakoteki wymieniła szereg obrazów między innymi na dzieła z Musee Napoleon w Paryżu. W 1855 roku Brera wzbogaciła się o dzieła z legatu Oggioniego, jak też o freski zdjęte ze ścian w klasztorach i kościołach lombardzkich. W 1882 roku Pinakoteka stała się placówką niezależną od Akademii. Oprócz rożnych darowizn i zakupów, do Berry dołączyły obrazy namalowane w XX wieku z kolekcji Emilia i Marii Jesich oraz z legatu Vitalego, prace takich artystów, jak Boccioni, Bonnard, Carra, de Pisis, Morandi. Modigliani, Scipione, Sironi, Braque, Picasso. Książka, którą oddajemy do rąk czytelnika, prezentuje dzieła artystów tworzących na przestrzeni ośmiu wieków. Ukazuje obrazy z kolekcji Jesich i Vitalego, a także nowe nabytki, między innymi portrety ze zbiorów Zavattiniego oraz ostatnie darowizny. Tekst przedstawia wyniki najnowszych studiów nad kolekcjami i malowidłami oraz informacje, których dostarczyły niedawne prace restauratorskie. Podaje nazwiska zleceniodawców, pochodzenie obrazów, jak również okoliczności włączenia ich do zbiorów Brery i dane techniczne. Pogłębia wiedzę o dziejach Pinakoteki oraz o prezentowanych dziełach. Liczne ilustracje zachęcają do porównań, poszukiwań oraz do wizyty w Brerze.
Watykan, jeden z największych kompleksów muzealnych na świecie, fascynuje ze względu na dzieje swoich zbiorów, jak i postacie, które w ciągu wieków przyczyniły się do ich gromadzenia i przechowywania. Zbiór watykański jest szczególnie spektakularny przez różnorodność epok i stylów oraz liczbę artystów, którym zlecono projektowanie i ozdabianie budynków: od Bramantego, Michała Anioła i Rafaela po Botticellego, Perugina, Chirlandiaia, Pinturiccia I Vasariego, Berniniego i wielu innych architektów, rzeźbiarzy i malarzy, którzy prześcigali się w dążeniu do przydania siedzibie papieskiej blasku i splendoru.
tłumaczenie: Karolina Marcinkowska i Stanisław BończykWszystkie przedstawione tu niezwykłe dzieła sztuki łączy jedno - pochodzą z Afryki. O ich twórcach nie wiemy prawie nic. W podróży przez przestrzeń i czaszmienił się kontekst, w którym na te dzieła patrzymy, w wraz z nim zmieniło się ich znaczenie. Ten album daje możliwość wglądu w fascynujący świat sztukiafrykańskiej.Album zawiera ponad 300 fotografii niezwykłych obiektów stworzonych od Gwinei-Bissau po Mozambik.
Styl art déco rozwijał się w latach dwudziestych XX wieku. Jego niepowtarzalne wzory znane są w każdym zakątku świata. Fascynujące zdjęcia z różnych krajów przedstawiają barwną panoramę ówczesnej twórczości. Ślady art déco można dostrzec w wielu i dziś używanych przedmiotach.
Art Nouveau miała niejedno oblicze. W latach 1890-1910 artyści rozwijali różne style od roślinnych form belgijsko-francuskiego Art Noveau po ornamenty Secesji Wiedeńskiej. Wszyscy oni dążyli do stworzenia nowego, nowoczesnego stylu i odnowy sztuki.W albumie omówiono dzieła artystów z Austro-Węgier i Niemiec, Belgii i Francji, Katalonii, Szkocji i innych regionów.
Współczesna łazienka to miejsce, w którym powtarzamy codzienne rytuały, ale i zanurzamy się w świecie spokoju i relaksu dla ciała i umysłu. Niektóre łazienki są niewielkie i kompaktowe, inne duże, przestronne. Mogą nawiązywać stylem do epoki wiktoriańskiej lub korzystać z najnowocześniejszych rozwiązań i projektów, łącząc opływowe linie z funkcjonalnością i wysmakowanym luksusem.BATHROOMS to wybór najciekawszych aranżacji, wybranych spośród projektów realizowanych na całym świecie.